Non consigo olvidar os meus putos errores :(

Seguramente non debería escribir esto aquí, nunha paxina pública, a que pode ir calquera persoa coa miña dirreción.. son consciente de que o poderá leer todo o mundo, ata tí se te propos facelo, pero.. correrei o riesgo xa que non encontro moitas outras vías cos que poder desahoarme desto. ¿Esto?. Si,  esto que chegei a facerche e que ao mellor tí conseguiches olvidar, pero eu recordo todos os días. Esto que non podo perdonarme e polo que chorei mañás, tardes e noites enteiras. E sí, estivome moi ben. Eso polo que o 14 de febreiro me da ganas de chorar.. porque foi a primeira vez que te fuches con outra. ¡San Valentín! Despois dese día.. xa non recordo nada. Apartír desa fecha todo o que nos sucedía era demasiado fuerte, e pensaba que cortando pois todo cambiaría. Pero non foi así. Mentras tí te pasabas os dias colocado, comendolle a boca entre outras cousas, e outras pavas.. eu intentaba olvidarte das formas máis locas que un pode imaxinalo. Ata chegar a perder o control de absolutamente todo. E non me podo queixar tampouco, ahora estamos genial, pero se poidera desexar algo, tan só unha última cousa, pois.. volvería ao 6 de marzo de 2010 e non cometería erros que ahora son irreparables. 

Tan só espero lograr olvidar toda esta mala racha, e que de verdade me consigas perdonar. Non tan só eso, senon moitas outras cousas que ti máis eu sabemos.

Perdón por todos os sufrimientos que che fixen pasar, polas decepcions que che dín, perdon por querer que me perdones.. algo que eu aínda non che perdonei, perdon por desilusionarte, angustiarte, facerche daño, por ser unha PUTA egoista, perdoname as veces que chorei por tí.. 

Sabes que eres o máis importante da miña vida, e sendo así, jodinte.. Pero non deixei de quererte nin un só minuto, nin tan siquera, un segundo, máis ben comezei a amarte máis.. cada día máis, si eso e posible. Ámote, e por ese motivo recordo todo esto cada noite.. por esto torturome a mín mesma por facerche algo que stou segura que ti non me farías jamás! Pero teño a esperanza de que o 5 de abril, é o dia en que todo comezou a ir outra vez been.. pero esta vez diferente, ésta vez sen facerche daño, entregandome da mesma forma que o fas ti. Se tivera que pasar unha segunda vez polo sucedido entre o 20 de febreiro e 5 de abril.. deixaría de sufrir para sempre, pero desta vez en serio.